1.
W rzece o nazwie bez znaczenia
Żył raz łakomy sum Celestyn,
Szukał coś zawsze do jedzenia
I w tym zatracał się bez reszty.

2.
Gdzie się nie ruszył, to otwierał
Paszczę ogromną niby bramę,
Przez nią pochłaniał i pożerał
Wszystko, co znane i nieznane.

3.
Nie zważał sum ten wcale na to,
Czy jadł rośliny, czy zwierzęta,
Mógł być pomidor wraz z sałatą,
Pokrzywa, plotka albo mięta.

4.
Inne go ryby unikały
I odpływały w drugą stronę,
Bo przez apetyt niebywały
Przez suma mogły być zjedzone.

5.
Gdy tylko sum gdzieś się pojawił,
Zaraz zrobiło się bezrybie,
On tak łapczywie wszystko trawił,
Że wszystkich połknąłby niechybnie,

6.
Płotki, okonie i szczupaki
Mieć się musiały na baczności,
Dla suma były to przysmaki,
Dla nich nie powód do radości.

7.
Raz się do rzeki zbliżył zając,
Chciał się po prostu napić wody,
Sum nagle, się nie namyślając,
Wyskoczył, swą łykając zdobycz.

8.
Kiedyś po rzece płynął wianek
Utkany z polnej roślinności,
Sum nim ubarwił swój poranek,
Łykając zaraz go w całości.

9.
Nie jadał tylko swoich braci,
Takich, jak on, też innych sumów,
Nie chcieli, aby się zatracił,
Więc przemawiali do rozumu:

10.
„Pohamuj swoje to łakomstwo,
Nasz drogi bracie Celestynie,
Gdy będziesz łykał tak beztrosko,
Od przejedzenia kiedyś zginiesz.

11.
Wszyscy się boją twych ataków,
Znikają zaraz rybie stada,
Jako wielbiciel wszelkich smaków
Myślą, że możesz ich pozjadać”.

12.
W dal uciekają brzany, karpie,
Z nimi jesiotry oraz leszcze,
Sądzą, że zaraz ich rozszarpiesz
Lub coś gorszego zrobisz jeszcze.

13.
Celestyn na te ostrzeżenia
Był absolutnie obojętny,
Bo jego zapał do jedzenia
Osiągnął poziom nieprzeciętny.

14.
Sumów zebrała się rodzina,
Aby uradzić, co też począć,
Jak pohamować Celestyna,
Który zajada tak ochoczo.

15.
A on tymczasem rósł dość szybko
I wymiar już osiągnął spory,
Kiedyś był małą, rzeczną rybką,
Teraz jest prawie, jak wieloryb.

16.
Długi już chyba na dwa metry,
Ciało w obwodzie też przyrasta,
Z nim także rosną wszystkie płetwy,
Dla niego okres tycia nastał.

17.
Radziły także inne ryby,
Jak tu bez strachu w rzece płynąć,
By nie wpaść w suma groźne tryby
I przez łakomstwo jego zginąć