1.
Na kwiecistej łące
Dawał Kazik koncert,
Skrzypek niezrównany,
W okolicy znany.

2.
W czas ciepłego lata
Dźwięki zgrabnie splatał
W melodie wspaniałe
Od świtu powstałe.

3.
Trzeba wiedzieć jeszcze,
Że był Kazik świerszczem,
A na skrzypcach one
Grają, jak szalone.

4.
Kazik wśród tych świerszczy
Był muzykiem pierwszym,
Piękne tworzył tony
Ze swych strun zielonych.

5.
Inne świerszcze stały,
Z zazdrością słuchały
W czas letni, lipcowy
Skrzypiec Kazikowych.

6.
Właśnie z tej zazdrości
Wśród nocnych ciemności
Wspólnie się zebrały,
Plan omówić śmiały.

7.
Według planu tego
Miały dnia pewnego
Uszkodzić Kazika,
Swego przeciwnika.

8.
Aby wtedy one,
Świerszcze te zielone,
Mogły być nareszcie
W graniu tym najlepsze.

9.
Gdy dwa dni minęły,
Świerszcze te już mknęły
Tam, gdzie przy pokrzywach
Kazik sam przebywał.

10.
Świerszcze zbiorczą siłą,
Których dziesięć było,
Chciały, jak najszybciej,
Złamać mu te skrzypce.

11.
Patrzy Kazik z bliska,
Jak złość z oczu błyska
Tych dziesięciu świerszczy
Mściwych i złowieszczych.

12.
Nieco przestraszony
Skacze w inne strony,
Tam, gdzie wilcze łyko,
Umknie przeciwnikom.

13.
Świerszcze mkną po wzgórkach,
Nagle skądś jaszczurka
Zjawia się rozgrzana,
Głodna już od rana.

14.
Wnet się wielce cieszy,
Bo po chwili pierwszy
Groźny świerszcz zielony
Przez nią jest zjedzony.

15.
W leśnych mknie zakątkach
Już tylko dziewiątka,
Za Kazikiem pędzi
Wśród suchych gałęzi.

16.
Nagle, jak spod ziemi,
Spośród gąszczy głębi
Żmija się wyłania,
Chętna do łykania.

17.
Świerszcza więc drugiego
Łyka wnet całego,
Słusznie więc się zdaje,
Że osiem zostaje.

18.
Biegnie świerszczy osiem,
Brnie w wysokim wrzosie,
Lecz z oczu nie znika,
Dopaść chcą Kazika.