20. KAWKA

1.
Pewna kawka
Czkała w trawkach,
Tak męczyła ją ta czkawka,
Że żadnego głosu z siebie dać nie mogła.
Dwie szczypawki
Przez te trawki
Przechodziły obok kawki,
Bo akurat tam ich droga marszu wiodła.
Refren:
Tak mówiły: „Biedna kawko,
Długo męczysz się z tą czkawką,
A my znamy świetny sposób,
Byś wróciła znów do głosu.
Zanurz w jeżyn się gęstwinie,
Tam ci czkawka szybko minie,
Już jej więcej nie odczujesz,
Gdy od jeżyn się pokłujesz”
2.
Słucha kawka
Porad w trawkach,
Których każda ta szczypawka
Jej udziela, choć minęły dwie godziny.
Kawki mina
Przypomina
Tych, co na myśl o jeżynach
Trzęsą się jak liście olchy lub leszczyny.
Refren:
Tak mówiły: „Biedna kawko,
Długo męczysz się z tą czkawką,
A my znamy świetny sposób,
Byś wróciła znów do głosu.
Zanurz w jeżyn się gęstwinie,
Tam ci czkawka szybko minie,
Już jej więcej nie odczujesz,
Gdy od jeżyn się pokłujesz”

21. REKIN
1.
Pewien rekin
Poprzez rzeki
Płynął, chcąc zobaczyć Pekin,
Pewnie mu to miasto tak się spodobało.
W swym zapale
Burzył fale
I posuwał się wciąż dalej,
Jak torpeda, tak pędziło jego ciało.
Refren:
Rekin szczęki uzębione
Pokazuje w każdą stronę,
Czy bać mają się w Pekinie,
Kiedy rekin tam przypłynie ?
Nie ma podstaw do obawy,
Bo ten rekin tak ciekawy
Z rzeki raczej nie wyskoczy,
Bo brak wody go zamroczy.
2.
Płynie rekin
Przez trzy rzeki,
Kiedy wreszcie ujrzy Pekin ?
Chyba musi leżeć gdzieś na końcu świata,
U rekina
Gniewna mina,
Wciąż się pręży i wygina,
Szybciej by tam dotarł, gdyby umiał latać.
Refren:
Rekin szczęki uzębione
Pokazuje w każdą stronę,
Czy bać mają się w Pekinie,
Kiedy rekin tam przypłynie ?
Nie ma podstaw do obawy,
Bo ten rekin tak ciekawy
Z rzeki raczej nie wyskoczy,
Bo brak wody go zamroczy.

22. HIENA
1.
Pewna hiena
Magdalena
Bardzo chciała grać na scenach
Główne role tylko w samych znanych sztukach.
Magdalenie
Gry na scenie
Trudno spełnić jest marzenie,
Bo aktorów z hien rodziny nikt nie szuka. ,
Refren:
Z tym pogodzić się nie może,
Czuje się już coraz gorzej,
Zawiedziona Magdalena,
Choć ambitna, ale hiena.
Fakt ten ją do głębi boli,
Że nie może dostać roli,
Bo teatrów wszystkie sceny
Niedostępne są dla hieny.
2.
W bezradności
I ze złości
Wyje hiena wśród zarośli,
By całemu światu głośno się wyżalić.
Kto da hienie
Pocieszenie ?
Niechaj zmieni swe marzenie.
Może wtedy będzie mogła się pochwalić ?
Refren:
Z tym pogodzić się nie może,
Czuje się już coraz gorzej,
Zawiedziona Magdalena,
Choć ambitna, ale hiena.
Fakt ten ją do głębi boli,
Że nie może dostać roli,
Bo teatrów wszystkie sceny
Niedostępne są dla hieny.

23. JELEŃ
1.
Pewien jeleń
Lubił zieleń,
Więc w swym domu zebrał wiele
W tym kolorze rozmaitych moc okazów,
Piękne dzbanki,
Filiżanki,
Trzy obrusy, dwie firanki
I do tego jeszcze mały zbiór obrazów.
Refren:
Kto lubuje się w zieleniach,
Niech odwiedzi dom jelenia,
On z radością nam pokaże
Wnętrza domu swoich marzeń.
Jest gościnny, bo za progiem
Na „dzień dobry” trąca rogiem,
By w ten sposób wiedział każdy,
Jaki jeleń jest przyjazny.
2.
U jelenia
W pomieszczeniach
Świat skąpany jest w zieleniach,
Ujrzysz tam szeroką gamę ich odcieni,
Więc od rana
Gości gama
Jeleniowi dobrze znana
Przyszła, by bogactwo widzieć tej zieleni.
Refren:
Kto lubuje się w zieleniach,
Niech odwiedzi dom jelenia,
On z radością nam pokaże
Wnętrza domu swoich marzeń.
Jest gościnny, bo za progiem
Na „dzień dobry” trąca rogiem,
By w ten sposób wiedział każdy,
Jaki jeleń jest przyjazny.

24. KARAŚ
1.
Pewien karaś
Chciał mieć garaż,
W którym mógłby już od zaraz
Zaparkować swoją szybką łódź podwodną.
Wtedy wiecznie
I skutecznie
Mógłby chronić ją bezpiecznie
Przed piranią wszystkożerną wiecznie głodną.
Refren:
Wokół wszyscy się dziwili
I szeptali już po chwili:
„Rybie przecież się nie godzi,
By do jakiejś wsiadać łodzi,
Każda ryba z tego słynie,
Że bez łodzi w wodzie płynie,
Porzuć lepiej więc od razu
Sen o łodzi i garażu”.
2.
Karaś słucha,
Złością bucha,
Z nerwów pianą w wodę dmucha,
Na uwagi wszystkie tak im odpowiada:
„Chciałbym łódką
Podróż krótką
Zrobić sobie tak milutką,
Aby płynąć, lecz płetwami już nie władać”.
Refren:
Wokół wszyscy się dziwili
I szeptali już po chwili:
„Rybie przecież się nie godzi,
By do jakiejś wsiadać łodzi,
Każda ryba z tego słynie,
Że bez łodzi w wodzie płynie,
Porzuć lepiej więc od razu
Sen o łodzi i garażu”.

25. STRUŚ
1.
Pewien struś
Połknął gwóźdź,
Czym wywołał przestrach Zuź,
To dwie kozy, co to samo imię miały.
Te dwie Zuzie
Wzdęły buzie
I przestały być na luzie,
Kiedy strusia wyczyn z gwoździem oglądały.
Refren:
Lecz struś, słysząc Zuź tych krzyki,
Był daleki od paniki:
„Gwóźdź – to drobiazg, drogie panie,
Nic od niego się nie stanie,
Bo kto ma żołądek strusi,
Tego każdy przedmiot kusi,
Więc struś nic nie zmarnotrawi,
Ten żołądek wszystko strawi”.
2.
Struś pomyka,
Szybko znika,
Lecz jedzenia nie unika
I spróbować lubi dziwne dość potrawy,
Czasem dziobem
Kłapnie sobie
I tym strusim swym sposobem
Łyknie sobie na śniadanie kamyk z trawy.
Refren:
Lecz struś, słysząc Zuź tych krzyki,
Był daleki od paniki:
„Gwóźdź – to drobiazg, drogie panie,
Nic od niego się nie stanie,
Bo kto ma żołądek strusi,
Tego każdy przedmiot kusi,
Więc struś nic nie zmarnotrawi,
Ten żołądek wszystko strawi”.

26. WRONA
1.
Pewna wrona
Rozmarzona
Wpadła kiedyś na gawrona,
Który poczuł się zderzeniem obrażony.
Szedł w spokoju,
Nie do boju
I w przyjaznym był nastroju,
Aż tu nagle poczuł uderzenie wrony.
Refren:
Mówi do niej: „Pani wrono,
Pani mi zapłaci słono
Za to pani zachowanie,
Które się odbiło na mnie.
Przez to straszne wydarzenie
Zgięły pióra się szalenie,
Więc zapłaci pani za nie
Spore mi odszkodowanie”.
2.
Wrona kracze,
Prawie płacze,
Chce załatwić to inaczej,
Do gawrona śle o wybaczenie prośby.
Czy przekona
Dziś gawrona,
By dobroci gest wykonał
I odwołał swoje wrogo brzmiące groźby ?
Refren:
Mówi do niej: „Pani wrono,
Pani mi zapłaci słono
Za to pani zachowanie,
Które się odbiło na mnie.
Przez to straszne wydarzenie
Zgięły pióra się szalenie,
Więc zapłaci pani za nie
Spore mi odszkodowanie”.

27. ŻMIJA
1.
Pewna żmija
Miała stryja,
Który pełzał wciąż po kijach,
Bo nie lubił zmierzać po zbyt łatwych drogach.
Chciała żmija
Zabrać stryja
Na przechadzkę nie po kijach,
Lecz po gładkich ścieżek z miękkich traw odnogach.
Refren:
Prosi jednak stryj tę żmiję,
Aby poszli tam, gdzie kije,
Bo masuje ciało żmija,
Gdy przemieszcza się po kijach.
Żmii więc by się przydało
Też przeciągnąć swoje ciało,
Niechaj więc posłucha żmija
Dobrej rady swego stryja.
2.
Żmija syczy,
Bo już liczy,
Ile to jej kij goryczy
Sprawi, gdy przez niego będzie pełzać.
Stryj tłumaczy
Bez rozpaczy,
Niech przez kije te przejść raczy,
A na pewno żmija nie utonie we łzach.
Refren:
Prosi jednak stryj tę żmiję,
Aby poszli tam, gdzie kije,
Bo masuje ciało żmija,
Gdy przemieszcza się po kijach.
Żmii więc by się przydało
Też przeciągnąć swoje ciało,
Niechaj więc posłucha żmija
Dobrej rady swego stryja.

28. DUDEK
1.
Pewien dudek
Pióra rude
Miał nad swoim prawym udem,
Które mu spokoju ciągle nie dawały.
Pytał sowy,
Mądrej głowy
W czasie długiej dość rozmowy,
Co tu zrobić, by te pióra się wyrwały.
Refren:
Na to tak mu rzecze sowa:
„Po co się masz denerwować,
Przecież pióra – to ozdoba,
Która innym się podoba.
Pióra tworzą twą ozdobę,
Żal wyrządzać im jest szkodę,
By uniknąć szkód tych wiele,
Zostaw pióra na swym ciele”.
2.
Lecz ten dudek
Barwy rude
Tolerował z wielkim trudem
I nie bardzo chciał przyjmować słowa sowy.
Myśl ponura
Wyrwać pióra,
Ciemna, niby deszczu chmura,
Jak bumerang wciąż wracała mu do głowy.
Refren:
Na to tak mu rzecze sowa:
„Po co się masz denerwować,
Przecież pióra – to ozdoba,
Która innym się podoba.
Pióra tworzą twą ozdobę,
Żal wyrządzać im jest szkodę,
By uniknąć szkód tych wiele,
Zostaw pióra na swym ciele”.

29. SARNA
1.
Pewna sarna
Miała żarna,
Na nich mełła jakieś żarna,
Ledwie świt się zbudził pośród leśnej głuszy.
Żarn hałasem,
Przykrym czasem,
Trzęsła sarna całym lasem,
Co źle przyjmowały leśnych zwierząt uszy.
Refren:
Tak prosiły sarny inne:
„Daj nam pospać choć godzinę,
Zlituj się nad nami, sarno,
Przerwij czynność swą koszmarną”.
Wilki, lisy, stado łosi
Chcą o zmianę sarnę prosić.
Przecież równie dobrze może
Mleć swe ziarna o wieczorze.
2.
Sarna słucha,
Lecz jest głucha,
Więc od rana znów wybucha
Dźwięków fala, którą wywołują żarna.
Zwierząt cała
Masa stała
W sarnie ucho wciąż krzyczała,
Może wreszcie prośby te usłyszy sarna.
Refren:
Tak prosiły sarny inne:
„Daj nam pospać choć godzinę,
Zlituj się nad nami, sarno,
Przerwij czynność swą koszmarną”.
Wilki, lisy, stado łosi
Chcą o zmianę sarnę prosić.
Przecież równie dobrze może
Mleć swe ziarna o wieczorze.

30. HOMAR
1.
Pewien homar
Lęk pokonał
I szmat drogi przebyć zdołał,
By aktywny udział wziąć w konkursie tańca.
Skakał cały
Oszalały,
Lecz mu nogi się splątały,
Więc na parkiet upadł z miną tkwiąc skazańca.
Refren:
Porzuć taniec, nasz homarze,
Miej go tylko w świecie marzeń,
Bo startować może wszędzie,
Lecz sukcesów mieć nie będziesz.
Nie dla ciebie są, niestety,
Kroki, skręty, piruety,
Taniec szybko ciebie znuży,
Bo za dużo masz odnóży.
2.
Pełen chęci
Wciąż się kręci,
Odnóżami swymi wierci
Homar ten ambitny wielce, ponad miarę.
Przy tych chęciach
Osiągnięcia
W swych tanecznych przedsięwzięciach
Miałby homar, gdyby nóg miał jedną parę.
Refren:
Porzuć taniec, nasz homarze,
Miej go tylko w świecie marzeń,
Bo startować może wszędzie,
Lecz sukcesów mieć nie będziesz.
Nie dla ciebie są, niestety,
Kroki, skręty, piruety,
Taniec szybko ciebie znuży,
Bo za dużo masz odnóży.

31. LEMUR
1.
Pewien lemur
Wszedł do dżemu.
Który ktoś, nie wiedzieć czemu,
Pozostawił sobie tak w ogromnym garze.
Zbyt łakomy,
Nieświadomy,
Jakie dżemy to ogromy,
Zamiast jeść, o dżemem cale ciało maże.
Refren:
Nagle wbiega gospodyni,
Przerażona aż się ślini,
Bo być może konfitura
Nie ze śliwek, lecz z lemura.
Za nią wbiega też gospodarz,
By zwierzęciu rękę podać,
Bo lemura trzeba zaraz
Z gorącego wyjąć gara.
2.
Lemur krzyczy,
Wręcz skowyczy,
Zamiast poznać smak słodyczy,
Teraz z bólu cierpi mocno poparzony.
Gdy dżem kusi,
Każdy musi
Te pokusy w sobie zmusić,
Bo zasadzka może czyhać z każdej strony.
Refren:
Nagle wbiega gospodyni,
Przerażona aż się ślini,
Bo być może konfitura
Nie ze śliwek, lecz z lemura.
Za nią wbiega też gospodarz,
By zwierzęciu rękę podać,
Bo lemura trzeba zaraz
Z gorącego wyjąć gara.

32. OSIOŁ
1.
Pewien osioł
Z jakąś Zosią
Oraz z liczną grupą prosiąt
Chciał się wybrać na wycieczkę z przewodnikiem.
Dość komiczny,
Niezbyt śliczny,
Lecz w działaniach energiczny,
Zbudził wczesnym rankiem wszystkich oślim rykiem.
Refren:
Lecz prosięta są zaspane,
Włosy Zosi potargane,
Czasu trzeba więc troszeczkę,
By wyruszyć na wycieczkę.
Osioł jednak chwile liczy,
Na spóźnialskich głośno ryczy:
„Gdy tak grzebać się będziecie,
To przewodnik nam odjedzie !”
2.
Ale Zosia
W kłębach włosia,
Bo jej grzebień ktoś gdzieś posiał
I dotychczas wcale znaleźć go nie może,
A prosięta,
Grupa śnięta,
Jakby ktoś im nogi spętał,
Wcześnie obudzone kręcą się w oborze.
Refren:
Lecz prosięta są zaspane,
Włosy Zosi potargane,
Czasu trzeba więc troszeczkę,
By wyruszyć na wycieczkę.
Osioł jednak chwile liczy,
Na spóźnialskich głośno ryczy:
„Gdy tak grzebać się będziecie,
To przewodnik nam odjedzie !”

33.BEKAS
1.
Pewien bekas
Znalazł przekaz,
Który zgubił pewien lekarz,
Idąc sobie wolnym krokiem leśną drogą.
Bekas lasem
Biegł z przekazem,
Pewnie pędził za lekarzem,
Chcąc mu oddać w lesie zgubę zostawioną.
Refren:
Stanął bekas na polanie,
Stawia sobie to pytanie:
„Jak odnaleźć mam lekarza,
Aby zgubę mu przekazać ?
Jest lekarzy cała masa,
Do którego z nich się zgłaszać ?
Który więc z nich jest ten lekarz,
Co tu w lesie zgubił przekaz ?
2.
Do bekasa
Zwierząt masa,
Które on do siebie sprasza,
Wnet przybywa, by rozwiązać problem razem,
W lesie całym
W krąg niemały
Wszystkie się uformowały,
Może w sposób ten spotkają się z lekarzem.
Refren:
Stanął bekas na polanie,
Stawia sobie to pytanie:
„Jak odnaleźć mam lekarza,
Aby zgubę mu przekazać ?
Jest lekarzy cała masa,
Do którego z nich się zgłaszać ?
Który więc z nich jest ten lekarz,
Co tu w lesie zgubił przekaz ?

34. ŁANIA
1.
Pewna łania
Spod Poznania
Chciała się nauczyć grania
Na muzycznym jakimkolwiek instrumencie.
Chęć niemała
Nią targała,
Aby dnie całe ćwiczyć na nim tak zawzięcie.
Refren:
Tutaj problem się wyłania:
Na czym może zagrać łania ?
Trąb, puzonów się nie chwyta,
Bo za wielkie ma kopyta.
Grać nie może więc na bębnie,
Bo gdy kopnie, to on pęknie.
By grać na akordeonie,
Trzeba mieć dwie zwinne dłonie.
2.
Jednak łania
Swe starania
Wciąż czyniła bez wahania,
Aby znaleźć odpowiedni ten instrument,
Który łanię
W błogim stanie
Mógłby stawiać nieustannie,
Nawet gdyby miał on tylko jedną strunę.
Refren:
Tutaj problem się wyłania:
Na czym może zagrać łania ?
Trąb, puzonów się nie chwyta,
Bo za wielkie ma kopyta.
Grać nie może więc na bębnie,
Bo gdy kopnie, to on pęknie.
By grać na akordeonie,
Trzeba mieć dwie zwinne dłonie.

35. TUKAN
1.
Pewien tukan
Dziobem pukał,
Może czegoś sobie szukał,
Lecz te fakty mogą dla nas być nieznane,
Bo ważniejsza
I nie mniejsza
Kwestia jest najistotniejsza,
Że dziób zrobił tukanowi tu reklamę.
Refren:
Ludzi rzesze widzieć chciały
Dziób tukana okazały,
Wielu do drzwi jego puka,
Więc się gwiazdą staje tukan.
Już nie raz, lecz pięćset razy
Jeździł tukan na pokazy,
A tam wszyscy zgromadzeni
Byli dziobem zachwyceni.
2.
Dla tukana
Taka zmiana
Była raczej nieudana,
Zakłóciła dawny spokój mu codzienny.
Dawniej sobie
Mógł tym dziobem
Byle jakim kłuć sposobem,
Teraz jednak dziób dla wszystkich stał się cenny.
Refren:
Ludzi rzesze widzieć chciały
Dziób tukana okazały,
Wielu do drzwi jego puka,
Więc się gwiazdą staje tukan.
Już nie raz, lecz pięćset razy
Jeździł tukan na pokazy,
A tam wszyscy zgromadzeni
Byli dziobem zachwyceni.

36. WARAN
1.
Pewien waran
Tak się starał,
Że ekspertem był w zegarach
I nauczył się, jak można je naprawiać.
Miał dość dziwne
Oczy piwne
I spojrzenie tak naiwne,
Że się można było nad tym zastanawiać.
Refren:
Dostrzegały wszystkie panie
Coś dziwnego w tym waranie,
Dostrzegali też panowie
Coś, co czego nikt nie powie,
Bo ten waran, w każdym razie,
Istniał tylko na obrazie.
Był natchnieniem pędzla mistrza –
Waran w roli zegarmistrza.
2.
Do warana
Już od rana
Chętnych masa nieprzebrana
Ustawiła w tasiemcowej się kolejce.
Nic dziwnego,
Do takiego
Dzieła tak unikalnego
Znawcy przychodzili, również z miasta Kielce.
Refren:
Dostrzegały wszystkie panie
Coś dziwnego w tym waranie,
Dostrzegali też panowie
Coś, co czego nikt nie powie,
Bo ten waran, w każdym razie,
Istniał tylko na obrazie.
Był natchnieniem pędzla mistrza –
Waran w roli zegarmistrza.

37. SZPAK
1.
Pewien szpak
Chciał iść wspak,
W tym ekspertem to jest rak,
Więc do raka poszedł, aby się przeszkolić.
Ale rak,
Biegły tak,
Wyczuć umiał chodu smak,
Więc go chodem szpaka trudno zadowolić.
Refren:
Krytykował ciągle szpaka,
Że prawdziwa to pokraka,
Że pięć lekcji długo trwało,
Lecz zupełnie nic nie dało.
Kroki swe do tyłu skracał
I na plecy się przewracał,
Z nerwów trząsł się, jak osika,
Na wzmocnienie ziarna łykał.
2.
Choć ma szpak
Wiedzy brak,
Jak powinien chodzić wspak,
Z lekcji tych u raka on nie rezygnuje.
Chociaż rak
Gniewny tak,
Że tak tępy jest ten szpak
I za wszystko go bez przerwy krytykuje.
Refren:
Krytykował ciągle szpaka,
Że prawdziwa to pokraka,
Że pięć lekcji długo trwało,
Lecz zupełnie nic nie dało.
Kroki swe do tyłu skracał
I na plecy się przewracał,
Z nerwów trząsł się, jak osika,
Na wzmocnienie ziarna łykał.

38.ZAJĄC
1.
Pewien zając,
Sztuczki znając
I hodowcę kur udając,
Kiedyś na wystawę tych pojechał ptaków.
Gdzie to było ?
Czy się śniło ?
Czy naprawdę się zdarzyło ?
Wszystko to swe miejsce miało w mieście Kraków.
Refren:
Mądrzył zając się dokoła,
Ale ukryć się nie zdołał,
Bo o kurach, mówiąc z żalem,
To pojęcia nie miał wcale.
Na zająca w jednej chwili
Wszyscy z góry popatrzyli,
Znikła zająca nastrój błogi,
Bo ma kłamstwo krótkie nogi.
2.
Uciekł zając,
Wciąż kicając,
Już eksperta nie udając,
Bo ten jego podstęp szybko dość wykryto.
Raj miał prawie
Tuż przy stawie,
Lecz się mądrzył n wystawie,
Może chciał w ten sposób zostać celebrytą ?
Refren:
Mądrzył zając się dokoła,
Ale ukryć się nie zdołał,
Bo o kurach, mówiąc z żalem,
To pojęcia nie miał wcale.
Na zająca w jednej chwili
Wszyscy z góry popatrzyli,
Znikła zająca nastrój błogi,
Bo ma kłamstwo krótkie nogi.